De vette jaren is voor mij het boek van 2011
De vette jaren gaat over China in 2013, de wereldwijde economische crisis breekt uit op dezelfde dag als het begin van de gouden jaren van de volksrepubliek China. De 21ste eeuw is de eeuw van China en de mensen in China zijn gelukkig en voorspoedig. Deze voorspoed gaat samen met een maand van terreur en algehele dictatuur door De Partij. Achteraf gezien blijken maar weinigen zich deze maand te herinneren, zelfs de hoofdpersoon de in Beijing wonende Taiwanese schrijver Lao Chen weet hier niets vanaf. Een oude bekende van Lao Chen, Fang Caodi, herinnert zich deze maand wel en verzamelt zo veel mogelijk bewijs over deze maand en gaat op zoek naar medestanders. Lao Chen komt nog een oude bekende tegen, de vrouw op wie hij jaren geleden verliefd werd, maar aan wie hij nooit zijn liefde durfde te tonen, Xiao Xi. Fang Caodi en Xiao Xi zijn niet zo gelukkig als de meeste Chinezen en voelen zich misplaatst in de huidige maatschappij zonder precies te weten waarom. We kijken mee in het China van 2013, in een liefdesgeschiedenis en in het grootste politieke geheim van China: de gouden jaren. Dit wordt gedaan door deze zaken vanuit de verschillende personages (deze drie en meer) te belichten. Op deze manier geeft Chan Koonchung een kijkje in hoe China zich in de nabije toekomst mogelijk heeft ontwikkeld. Het is een boek over macht, liefde en met politiek-filosofische inzichten.
Vanaf de eerste bladzijde heeft dit boek mij gefascineerd. Soms moest ik mijzelf eraan herinneren dat dit in principe een roman en dus fictie is, zo echt komt het over. Toch leer je bij over China en de Chinese cultuur vanuit het perspectief van een buitenstaander (de in Taiwan geboren hoofdpersoon). In de inleiding door de vertaler lijkt het alsof je overspoeld wordt door karakters, maar dat viel mij heel erg mee, de karakters zijn goed uit elkaar te houden en worden rustig geïntroduceerd. De schrijfstijl is prettig en pakkend en aan het eind wil je eigenlijk alleen maar meer weten, vandaar dat ik op internet op zoek ging en onder andere dit interview met Chan Koonchung vond, zeer de moeite waard, zowel het interview als het boek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten