dinsdag 31 december 2013

Lisa Jackson – De onwetende



Spannend tot het einde

Noah, het zoontje van Ava Garisson, is twee jaar geleden tijdens een kerstviering verdwenen uit zijn ouderlijk huis. Ava probeert erachter te komen wat er is gebeurd, maar herinnert zich van de afgelopen twee jaar maar weinig. Na het verlies van haar zoontje is ze in een diep gat gevallen en na een tijd opgenomen te zijn geweest is ze nu weer terug op Church Island. Church Island is van Ava en haar familie en dat zijn een stel vreemde mensen bij elkaar. Ava weet niet wie ze wel en niet kan vertrouwen, maar of dit terechte paranoia is vraag je je als lezer telkens af. Langzaam komen er stukjes van haar geheugen terug en komt ze erachter dat niet iedereen is zoals diegene zich voordoet. Deze paranoia wordt gevoed door de vreemde reacties van haar familie en de moord op haar hypnotherapeute. Is er iemand die niet wil dat Ava zich meer herinnert van de afgelopen twee jaar of wil iemand Ava kwellen tot ze weer een zelfmoordpoging doet?

In ‘De Onwetende’ weet Lisa Jackson een heel spannend verhaal te vertellen met interessante personages. Vooral Ava, haar man en de ranch hulp Austin Dern worden goed uitgewerkt en ze weet langzaam maar zeker over alle drie twijfels te wekken. Wie zijn ze, wat zijn hun motieven en wat voelen ze nu echt. Doordat we niet weten of Ava en haar herinneringen wel kloppen weten we niet zeker of we het hoofdpersonage kunnen vertrouwen. Erg mooi gedaan, gelijkend Sophie Hannah’s nieuwste boek ‘Brandschoon’. De ‘liefde’ die opbloeit tussen Ava en Austin zie je vanaf de eerste pagina komen, maar de plotwendingen zijn daarentegen weer erg onverwacht en goed bedacht. De eerste 50 pagina’s van het boek zijn wat moeilijk in te komen, vooral door de veelheid aan personages, maar de daaropvolgende 450 bladzijden lezen als een trein. Het was mijn eerste boek van Lisa Jackson, maar ben nu erg benieuwd naar wat ze nog meer heeft geschreven.

Cijfer: 9

maandag 23 december 2013

Ellen G.(erretzen) - Verdorven

Deel drie uit de Wolfgang-serie weet te boeien!

‘Verdorven’ is het derde deel uit de Wolfgang-serie van Ellen G.(erretzen) en is een heerlijk spannende Nederlandse thriller die zich niet in Nederland afspeelt. Wolfgang was hoofd van het Landes Kriminal Amt (LKA) in Berlijn, maar heeft zich teruggetrokken en in Spanje gevestigd om daar als privédetective te werken en in de buurt van zijn grote liefde Julia te zijn. Wolfgang blijft echter nooit lang op dezelfde plek en nadat Julia hem overvalt met onverwacht nieuws vliegt hij terug naar Berlijn om daar zijn vrienden op te zoeken. Hij heeft een vreemde vriendenkring, een bar-dame met een buldog, een ex-patholoog die nu dieren opzet, een Turks-Duitse journalist en zijn oud-collega Claus die nog steeds als rechercheur werkt. Aangezien hij toch in Berlijn is vraagt zijn oude baas of hij als freelancer aan de slag wil met een ingewikkelde moordzaak, een politicus en een advocaat zijn verdwenen en vermoord en de Mordkommission weet niet hoe ze verder moet. De zaak brengt Wolfgang in het daklozencircuit van Berlijn, de illegaliteit van Lissabon en weer terug.


Ondanks dat dit het derde deel is, was het heel goed te lezen zonder voorkennis, de personages worden rustig geïntroduceerd en voor je het weet heeft de moordzaak je in zijn greep. Ellen G. heeft een prettige vertelstijl waarin ze het verhaal voorop laat staan, de zinnen zijn over het algemeen kort (net als de hoofdstukken) en waar mogelijk gebruikt ze mooie (lokale) uitdrukkingen zoals ‘Eckkneipe’ waardoor je nog meer het gevoel hebt je in een ander land te bevinden. Dit is geen typisch Nederlandse thriller, alleen al doordat hij zich in andere landen afspeelt, maar ook qua verhaalstijl lijkt het meer op een Scandinavische thriller. De ontwikkelingen in Wolfgangs privéleven zijn interessant, maar hebben niet de overhand in het boek, de plot is de ster van het verhaal. Ook de sterke plotwendingen en de ‘valse’ aanwijzingen die worden geplaatst zijn goed gedaan. Ik vind Ellen G. echt een aanwinst voor het Nederlandse thrillergenre.

zondag 15 december 2013

Jonas Jonasson - De zonderlinge avonturen van het geniale bommenmeisje



Wonderlijk, ontroerend en (wederom) fantastisch
Een combinatie van Haddon’s Wonderlijke Voorval met de Hond in de Nacht en Forrest Gump

‘De zonderlinge avonturen van het geniale bommenmeisje’ is het nieuwe hilarische boek van Jonas Jonasson, de auteur van ‘De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween’. In dit boek maken we kennis met Nombeko een, in eerste instantie, analfabete Zuid-Afrikaanse die door haar rekentalent in de jaren zeventig hoofd wordt van de latrinewerkers in Sectie B van Johannesburg. Ze leert lezen van een man die haar probeert aan te randen en besluit naar de bibliotheek van Pretoria te gaan, de grootste van het land. Voordat ze daar aankomt wordt ze overreden door een auto en veroordeeld tot het terugbetalen van de schade aan de auto door in dienst te treden als werkster van ‘de ingenieur’.  De ingenieur is vooral een alcoholist en heeft de leiding over het Zuid-Afrikaanse kernwapenprogramma en doordat Nombeko kan lezen verdiept ze zich in de boeken in zijn bibliotheek en leert zo veel over kernwapens. Uiteindelijk weet Nombeko veel meer over kernwapens en hun productie dan de ingenieur, wat samen met haar hoge intelligentie en grote sociale inlevingsgevoel, ertoe leidt dat ze in Zweden terecht komt in 1987.

Naast het wonderlijke verhaal van een geniaal bommenmeisje in Zuid-Afrika is daar nog Holger, of eigenlijk, daar zijn nog de Holgers. Een identieke tweeling waarvan er maar één door hun vader is aangegeven bij de burgerlijke stand, waardoor de tweede eigenlijk niet bestaat. Het kan niet anders dan dat Holger 2 en Nombeko elkaar leren kennen, een politiek asielzoekster en een man die eigenlijk niet bestaat, een mooiere combinatie is haast niet denkbaar.

Ik heb in geen tijden zo’n hilarisch boek gelezen als ‘de zonderlinge avonturen van het geniale bommenmeisje’, het boek is makkelijk geschreven en je wilt alleen maar doorlezen. Het is erg knap hoe Jonasson de wereldgeschiedenis beschrijft en herschrijft en het leven van Holger en Nombeko samen laat vloeien met een mogelijke loop van de geschiedenis. Daarin lijkt het boek erg op het boek/de film ‘Forrest Gump’ waarin Forrest alle belangrijke momenten uit de recente Amerikaanse geschiedenis meemaakt. Qua schrijfstijl lijkt het ook op Mark Haddon’s ‘Het wonderlijke voorval met de hond in de nacht’, grappig en met een hoofdpersoon die fantastisch goed kan (hoofd)rekenen. Jonasson heeft een fantastisch boek geschreven, het is alleen jammer dat het op een gegeven moment ook weer uitgelezen is.

Cijfer: 9,5

zondag 8 december 2013

Olga Hoekstra - Dodenweg



Dodenweg is het debuut van Olga Hoekstra als thrillerschrijfster. In het boek gebeuren verschillende ongelukken op de DeRuyterweg, een slecht verlichte weg buiten de stad Saksenburcht, een groot probleem voor de gemeente die verantwoordelijk is voor het onderhoud van de weg. Maar er blijkt een nog groter probleem als één van de slachtoffers niet blijkt te zijn wie ze volgens haar rijbewijs had moeten zijn. Rechercheur Thomas DeLohr wordt op de zaak gezet en de druk wordt opgevoerd als er weer een ongeluk gebeurt, wat is er aan de hand in Saksenburcht? Fleur Benedictus wil dat ook heel graag weten, ze werkt als justitieverslaggever bij De Courant, de lokale krant van Saksenburcht en heeft er alles voor over om geen goede primeur binnen te halen. 

Olga Hoekstra heeft een prettige schrijfstijl en je wordt goed meegenomen in het boek, waardoor je door wilt blijven lezen. Ongelukken die geen ongelukken blijken te zijn is een zeer interessant uitgangspunt voor een thriller en dit gegeven wordt goed uitgewerkt. Vooral de rechercheur, Thomas, is erg interessant als personage, hij is mysterieus en heeft duidelijk een moeilijk verleden achter de rug. De vraag is of dit verleden hem uiteindelijk zal motiveren om nog harder te werken of dat het hem tegenhoudt in het oplossen van de zaak. Het liefdesverhaal, dat een standaard gegeven lijkt te zijn in Nederlandse thrillers, is wat mij betreft iets te makkelijk, maar het had veel erger gekund. 

Dodenweg is het eerste deel uit de Saksenburcht-serie die Hoekstra aan het schrijven is. Ik ben erg benieuwd naar een volgend deel en hoop dat de personages daarin door kunnen blijven groeien. Je kunt het schrijfproces van Hoekstra volgen op haar blog: www.saksenburcht.blogspot.nl.

woensdag 27 november 2013

Nicole Krauss – Het Grote Huis


Het lijden van een groot bureau
Nicole Krauss’ haar derde boek Het Grote Huis is in 2010 al in Nederlandse vertaling uitgekomen. De bestseller auteur van Geschiedenis van de Liefde neemt deze keer als uitgangspunt een groot bureau met heel veel laden die het lijden en de liefde van de personages verbindt. Doordat het verhaal deze keer vanuit vier personen wordt verteld is het een ingewikkelder boek dan Geschiedenis van de Liefde of haar debuut Man Komt Kamer Binnen en dat is even wennen. In het eerste hoofdstuk legt de hoofdpersoon een bekentenis over haar leven af aan een denkbeeldige rechter en dit was niet als heel prettig Gelukkig vindt Krauss na het eerste hoofdstuk haar eigen prettige stijl weer terug en leest het verhaal verder als een rustig kabbelend beekje.

Het boek bestaat uit twee delen met ieder vier verhalen die ergens zijn verbonden. Het Grote Huis begint met een schrijfster in New York die het bureau van een terloopse geliefde heeft gekregen, Daniel Varsky, die teruggaat naar Chili, zijn vaderland. Daarna vertrekken we naar Israël waar de vader van Joeri en Dov terugkijkt op hun leven en zijn relatie met zijn zonen. Vanuit Israël komen we in Oxford terecht waar het bureau bij Lotte Berg staat tot ze het aan Daniel Varsky geeft. Uiteindelijk ontmoeten we Isabella, die door haar relatie met Joav en Lea in aanraking komt met het bureau dat voor de Tweede Wereldoorlog in de studeerkamer van de grootvader van Joav en Lea heeft gestaan.

Al deze verhalen gaan uiteindelijk over een gemis en hoe de relaties tussen mensen wordt beïnvloed door de relatie met hun ouders. In al deze relaties speelt de Tweede Wereldoorlog en de Joodse achtergrond van een aantal personages een grote rol. Door het lijden van hun ouders of het verlies van hun ouders sluiten mensen hun partner en kinderen buiten. Hoe goed deze partner ook probeert om contact te krijgen of probeert zijn kinderen te begrijpen, er blijft een muur bestaan waar ze niet doorheen komen.

Waar Krauss’ Joodse achtergrond in eerdere boeken een minder grote rol speelde, speelt deze nu een hoofdrol. Toch is het geen boek zoals veel anderen over afstammelingen van de slachtoffers van de Holocaust en heeft Krauss mooie details verwerkt in de verschillende verhalen. Een mooie overeenkomst tussen de verhalen is hoe juist de meest gekwelde personen schrijven en hoe het schrijven als remedie voor pijn wordt gebruikt en als een manier om mensen in te sluiten in plaats van buiten te sluiten.

Cijfer: 8,5

zondag 10 november 2013

Olaf Olafsson – De weg naar San Martino



 De weg naar San Martino
Liefde en kunst in San Martino
De weg naar San Martino vertelt het levensverhaal van twee bijzondere vrouwen, Alice en Kristín. Marchesa Alice Orsini is een Engelse expat die haar hele leven blijft twijfelen tussen het leven met haar Italiaanse echtgenoot op het Toscaanse platteland en het expatleven in Florence dat ze van haar ouders kent. Na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog en het overlijden van hun zoontje stort Alice zich op de opvang van oorlogsvluchtelingen en weeskinderen. San Martino komt bekend te staan als een veilige haven en zo bewandeld ook Kristín de weg naar San Martino. Kristín is een IJslandse kunstenares die in Rome is opgeleid tot reparateur van schilderijen. De heimelijke liefde voor zowel haar leermeester als voor een schilderij van Carveggio leidt haar naar San Martino, waardoor de wegen van Alice en Kristín zich weer kruizen.
Olafsson heeft een fantastisch mooi boek geschreven, echt een aanwinst voor de Grote Verhalen Vertellers collectie van Signatuur. Eenmaal begonnen in het boek kon ik het niet meer wegleggen en ik heb er zelfs van gedroomd. Olafsson vertelt uiteraard een mooi verhaal, een verhaal waarin dé liefde en de liefde voor de Schone Kunsten een hoofdrol spelen, maar hij situeert dit in een allesbehalve schone situatie. De Duitse ‘bezetting’, maar ook de ‘bevrijding’ van Toscane door de geallieerden brengen gemengde emoties teweeg bij de personages, goed en fout zijn niet altijd makkelijk te onderscheiden. Deze tegenstelling maakt het boek nog mooier en interessanter om te lezen.

Daarnaast is het boek heel mooi vormgegeven. De cover is een tekening van een Toscaans landschap met een stad op de achtergrond en een landhuis op de voorgrond. Het boek bestaat uit korte hoofdstukken met een mooie bladspiegel en de dialogen worden op een duidelijke manier weergegeven. De auteur en de uitgever hebben er alles aan gedaan om je door te laten lezen en het verhaal neemt je mee naar de krochten van de Tweede Wereldoorlog op het Toscaanse platteland en het verdriet van een IJslands meisje.