Francisco Azevedo – Familie is het moeilijkste gerecht

We zijn allemaal familie, familie zijn we allemaal

Familie is een moeilijk gerecht, het moeilijkste gerecht zelfs blijkt uit het verhaal van de 88-jarige Portugese Braziliaan Antonio. Antonio’s ouders trouwen in Portugal en krijgen op hun trouwdag van de zus van zijn vader een zak met de rijst die over hen heen is gestrooid tijdens het huwelijk. Deze zak met rijst verhuisd samen met zijn ouders en tante Palma naar Brazilië waar ze gaan werken op een Fazenda. Na een kinderloos huwelijk van elf jaar besluiten zijn moeder en tante Palma dat het tijd wordt om de kracht van de rijst op te roepen, en het werkt. Na het eten van deze vruchtbare rijst wordt Antonio verwekt. Deze zak met rijst blijft een grote rol spelen in het leven van de familie van Antonio en zijn magische en geneeskrachtige werking wekt zowel afgunst als blijdschap op.

“Laten we er eens wat adjectieven tegenaan gooien: is dit trappelend ongeduld wellicht een gezond teken van mijn stokoude jeudigheid?”

Antonio kijkt terug op zijn leven en verteld verhalen van zijn ouders, hemzelf en zijn kinderen waarbij de rijst telkens terugkomt. Dit doet hij terwijl hij een groot feestmaal aan het bereiden is. Het is 100 jaar geleden dat zijn ouders zijn getrouwd en dat moet gevierd worden. Voor het eerst komt de hele familie weer bijeen en dat geeft stof tot nadenken.

In dit boek weeft Azevedo een mooi levensverhaal samen van een familie en de kleine veranderingen in de maatschappij, zoals acceptatie van homoseksualiteit en het toelaten van echtscheiding in Brazilië. Dit doet hij zonder dat het boek een kopie wordt van boeken als ‘De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween’ of ‘Forest Gump’. De maatschappij en historische gebeurtenissen staan namelijk niet centraal in dit boek, maar Antonio en zijn familie. Het boek is erg prettig geschreven, zonder pretenties, met mooie zinnen en soms iets te ver doorgetrokken metaforen over eten en het leven.  Ik ben erg benieuwd wat Azevedo nog meer gaat schrijven.

Nele Neuhaus – boze wolf

Ben niet bang voor de boze wolf….

Dat geldt in ieder geval niet voor de personages uit Nele’s nieuwe boek: Boze Wolf. Pia komt op een reünie een oud-klasgenoot tegen die na jaren omzwerven weer terug in Duitsland is. Ze is zwanger van de tweede en dat is voor haar oudste dochtertje best wel lastig, ze doet boos tegen haar moeder en is opeens bang voor Wolfi, haar knuffel. Bodenstein is ondertussen druk bezig met het vinden van een nieuw onderkomen, het is tijd dat hij niet meer bij zijn ouders in het koetshuis woont. 

Tegelijkertijd moeten Pia en Bodenstein hard aan de slag met een nieuwe moordzaak, er is een jong meisje naakt, verkracht en verdronken gevonden in de rivier, alleen, dat is niet de plek waar ze is gestorven. Wie is het meisje, waar komt ze vandaan en wie heeft haar dit aangedaan? Dat zijn de vragen die spelen in het nieuwste boek dat zich afspeelt in de Taunus.

Nele Neuhaus heeft met Boze Wolf wederom een fantastisch boek geschreven. Haar boeken wemelen weer van de personages, maar doordat we steeds meer mensen kennen uit haar eerdere boeken is dat ondertussen goed te doen. Ze heeft een goede balans gevonden tussen het privéleven van haar personages en de zaken waar de rechercheurs aan werken, en ook de (dader)stukjes van de onbekende man in de caravan zorgen ervoor dat je door wilt blijven lezen. Het boek is met ontzettend veel vaart en humor geschreven en ik zat op het puntje van mijn stoel bij de ontknoping. 

We moeten namelijk niet vergeten dat wolven nooit alleen handelen, maar jagen in roedels. En dat zorgt ervoor dat je niemand meer kan vertrouwen...