vrijdag 30 december 2016

Janie van der Hulst-Veerman - Gevangen Wind

Een interessant perspectief op de teloorgang van de visserij in de Zuiderzee
Janine van der Hulst-Veerman heeft iets interessants gedaan. Of eigenlijk twee dingen. Ze heeft een boek geschreven over een deel van de geschiedenis van haar woonplaats Huizen en ze is zelf een uitgeverij gestart, Lieve Hart. Die naam vond ik, eerlijk gezegd, best apart, maar als je leest dat het een typisch Huizerse uitspraak is, wellicht het equivalent van ‘O my god’, kan ik hem zeker waarderen.

Lieve Hart (het eerste deel van Gevangen Wind) gaat over Marrie, een jonge meid in het vissersdorp Huizen die verliefd wordt op de knecht Lammert. Maar als Marrie zwanger blijkt te zijn laat hij niets meer van zich horen, zoals haar moeder al had voorspeld. Maar ze gaat niet bij de pakken neer zitten, ze gaat naailes geven en verstelwerk doen om bij te dragen aan het huishoudinkomen en uit de armoede te komen. In het tweede deel (Gevangen Wind) slaat Marrie haar vleugels uit en vertrekt ze met man en kind naar Friesland om daar het kaas maken onder de knie te krijgen. Maar of dat zo’n succes wordt?

Het verhaal van het meisje Marrie laat op een leuke manier zien hoe de wereld veranderd tussen 1906 en 1927. Een tijd waarin veel gebeurt en veranderd. Is de visserij op de Zuiderzee eerst nog een goede maar gevaarlijke manier om in het levensonderhoud te voorzien, als de plannen om de Zuiderzee te dempen steeds concreter worden moet er een andere manier gevonden worden om brood op de plank te krijgen. Van der Hulst gebruikt  historische feiten rondom het kaas maken en kaas kruien in het begin van de 20e eeuw om het verhaal van Marrie vorm te geven.

Het was een leuk boek om te lezen al worstel ik wat met het ‘beoordelen’. Het boek wordt aangekondigd als een historische roman en het heeft wel wat weg van de boeken van Leni Saris die ik vroeger las, vermakelijk en romantisch. Soms ligt het er net wat te dik bovenop qua Huizerse uitspraken en de roman staat misschien iets te veel in dienst van het historisch verhaal dat van der Hulst wil vertellen. Al met al een redelijk geslaagd debuut, vooral geschikt voor mensen die de visserij in het begin van de 20e eeuw of Huizen interessant vinden en ik ben benieuwd hoe van der Hulst zich als schrijfster gaat ontwikkelen. 


woensdag 21 december 2016

Almudena Grandes - Kleine helden



Een boek dat nú gelezen moet worden
Kleine helden is voor mij het mooiste en meest relevante boek dat ik van Almudena Grandes gelezen heb. Het verhaal wordt verteld vanuit een volksbuurt in Madrid waar de economische crisis van 2008 hard heeft toegeslagen. Tot 2008 kon alles in Spanje, iedereen kreeg een hypotheek, veel mensen hadden een buitenhuisje en er werd sterk geïnvesteerd in huizen. Na de start van de economische crisis en de woningmarktcrisis stortte de huizenmarkt in elkaar, huizen zijn weinig meer waard, hypotheken niet meer te dragen doordat er op salarissen wordt gekort en de Spaanse banken moeten worden gered. Tegen deze achtergrond, die sterk verweven is met mijn eigen onderzoek naar de effecten van de woningmarktcrisis op mensen, schrijft Almudena over de mensen in de huizen.

Voor mijn kinderen, die nooit het brood hebben gekust

Tijdens de vorige economische crisis was er honger en als er brood op de grond viel moesten de kinderen het oppakken en kussen, want er was brood. De armoede is niet zo groot als tijdens die crisis, maar het land en de mensen zijn zwaar geraakt en daar vertelt Grandes over. Over Diana die gekort wordt op haar salaris als arts in het gezondheidscentrum en de hypotheek van hun buitenhuis als een strop om haar nek voelt. Over Sebastián, de architect, die nu als portier werkt en elke dag de slagboom moet open doen voor de aannemer die hem de afgrond in heeft geduwd. Over Sofía, de kleuterjuf, die broodjes en drinken meeneemt voor haar kinderen die van hun ouders geen eten mee krijgen voor de pauze, omdat het geld er niet voor is.

Al deze verhalen, al deze mensen wonen in één wijk in Madrid en zijn met elkaar verweven door familie en vriendenbanden. Er wordt een huis gekraakt voor families die op straat komen te staan, er wordt eten ingezameld voor mensen die geen eten hebben, er wordt gevierd en verloren. Met al deze kleine verhalen, van kleine helden, laat Grandes de elasticiteit van de mens zien. Samen redden we het wel, is de boodschap.

Dit boek ga ik volgend jaar nog een keer herlezen. Dat moet. Het is relevant, prachtig en ik heb zo veel gemist. In 267 pagina’s laat Grandes zo veel personages de revue passeren dat ik ze niet allemaal heb kunnen plaatsen, in hun verhaal en in het sociale netwerk dat Grandes heeft opgetuigd. Wellicht had ze het met minder personages aangekund, maar ik zie het vooral als een uitdaging voor mezelf om het boek nogmaals te lezen en dan nog beter te doorvoelen hoe het werkt. De schrijfstijl is zoals altijd weergaloos. Korte zinnen, stilistisch prachtig, mooie alinea’s een klein pareltje voor in de boekenkast en op de Nog-Te-Lezen lijstjes van 2017.

zaterdag 26 november 2016

John Grisham – De klokkenluider



Spannend verhaal over (on)recht
John Grisham wordt als één van de groten gezien binnen het thrillergenre en toch had ik nog nooit een boek van hem gelezen. Ik had hem altijd in het hokje van de ‘mannenthriller’ geplaatst en dus minder interessant en dat is ten onrechte geweest. Al denk ik nog steeds dat mannen dit verhaal eerder gaaf zullen vinden dan vrouwen, een mannenthriller is het zeker niet het is, in zeker zin, zelfs een zeer geëmancipeerd boek. De hoofdrollen zijn weggelegd voor vrouwen en het boek is naast spannend vooral een verhaal over onrecht binnen het rechtssysteem en heeft een flinke dosis maatschappijkritiek.

Lacy Stolz werkt als advocate voor de Florida Board on Judicial Conduct, een raad die onderzoekt of rechters geen misbruik van hun ambt maken. Op een dag krijgen ze een tip binnen van Greg Meyer die via een tussenpersoon een klokkenluider vertegenwoordigt. Een rechter zou door een gangster betaald worden en in ruil voor contanten en vastgoed in zijn voordeel besluiten in de rechtszaal. Een duidelijk geval van omkoping en uiteraard ontoelaatbaar, maar ook een zeer gevaarlijke zaak. Lacy en haar collega Hugo nemen de zaak aan en begeven zich op glad ijs.

Grisham heeft met ‘De klokkenluider’ een goede legal thriller geschreven met veel spanning. In het eerste deel van het boek leren we Lacy en Hugo kennen en wordt stukje bij beetje duidelijk in wat voor wespennest ze zich begeven. Door perspectiefwisselingen naar de rechter in kwestie en één van de FBI agenten die betrokken raakt bij de zaak, wordt steeds duidelijker hoe ver het ambtsmisbruik reikt en welke dodelijke gevolgen deze heeft.

Met de feestdagen voor de deur zou ik zeggen, zoek je nog een boek voor je man/vader/broer/boekenliefhebbende naaste denk dan eens aan Grisham. ‘De klokkenluider’ is een goed geschreven boek, een sterk verhaal en heeft de juiste verhouding spanning/romance/maatschappijkritiek. Mijn schoonvader krijgt deze in ieder geval voor zijn verjaardag volgende maand.

woensdag 9 november 2016

Canek Sánchez Guevara - 33 revoluties



Bijzonder verhaal over een samenleving in rumoer

Een bijzonder verhaal vraagt om een bijzondere uitgave en dat is precies wat er gebeurd met 33 revoluciones dat net in het Nederlands is uitgebracht door Signatuur met als titel 33 revoluties. Het boek komt simultaan uit in tien talen en is het verhaal van jonge Cubaan die het geloof in Cuba, Castro en de revolutie is verloren, geschreven door de kleinzoon van Che Guevara.

In het boek worden geen namen gebruikt, enkel beschrijvingen van personen: de ex-dikke, de Russin, de 80-jarige buurvrouw en ook de hoofdpersoon wordt niet bij naam genoemd. Hij werkt op kantoor en leeft het leven elke dag weer, als een gekraste plaat herhaalt het leven zich. Dit gaat door totdat de samenleving in opstand lijkt te komen. Mensen vluchten naar het vasteland en op een gegeven moment neemt zelfs de politie niet meer de moeite om in te grijpen. Elk mens zijn eigen kleine revolutie.

Guevare heeft een bijzondere schrijfstijl. Korte zinnen (met veel bijzinnen tussen haakjes), veel emotie en veel beschrijvingen. Met zo weinig mogelijk woorden en in korte hoofdstukken weet hij een beeld te schetsen van het Cuba voor de gewone mens, de voedselschaarste, de onrust. De stacato schrijfstijl zien we zowel terug in zijn tekst als in de korte hoofdstukken, sommige niet meer dan een halve bladzijde, en elke bladzijde is het waard om gelezen te worden.

Canek Sánchez Guevara is in 2015 overleden en dit zal naast zijn eerste ook zijn enige roman blijven. In 1996 vertrok hij op 21-jarige leeftijd naar Mexico om daar in de journalistiek te werken. Hij ontpopte zich daar tot een criticus van het Castro-regime.

zondag 30 oktober 2016

Ad van de Lisdonk – het amazoneconflict



Heerlijk laatste deel in de Amazonetrilogie
Niet vaak lees ik een boek in korte tijd twee keer, maar nadat ik in juli als proeflezer mijn ongezouten mening mocht geven over ‘Het Amazoneconflict’ van Ad van de Lisdonk kon ik het niet laten om zodra het boek vorige week op de mat viel te gaan lezen. Zelfs nu ik wist wat er ging komen, vond ik het boek ontzettend spannend. Van de Lisdonk combineert een uitstekende schrijfstijl met korte hoofdstukken vol cliffhangers die er voor zorgen dat je enkel maar door wilt lezen.

We kennen Laura Sieberg uit de eerdere twee delen van de Amazone-serie: Het Amazoneverbond en Het Amazoneoffensief, waarin zij en haar vrienden het opnemen tegen de Amazones. De Amazoneorganisatie willen de wereld veranderen en vrouwen hun geëigende plek daarin teruggeven. Hiervoor gaan ze ver, heel ver, en nadat ze Laura’s geliefde John hebben vermoord hebben ze een ware wraakengel gecreëerd, Laura stopt niet. Nadat de Amazones het zo hebben doen lijken dat Laura de president van de Verenigde Staten heeft vermoord is haar leven niet meer veilig. Ze verandert haar uiterlijk en besluit om ze terug te pakken en daar begint het derde deel:
Door de ontploffing die de deur van haar hotelkamer naar binnen blies, miste de kogel uit Laura’s sluipschuttersgeweer het rechteroog van de presidentskandidate, en sloeg een halve meter hoger en vier meter verderop in een muur in. Het ontging Mary Lou Bonham volledig dat ze zojuist op een haartje na aan de dood was ontsnapt.

Er volgen wilde schietpartijen, achtervolgingen, bedreigingen van (on)verwachte zijde en de hoop op een beter leven voor Laura, Dee, Erik en Julie. Daar moet één ding voor gebeuren, de Amazones gaan eraan of zij gaan eraan. Daarvoor gaan ze op zoek naar het hoofdkwartier van de Amazones, het één ligt in New York het ander diep in het oerwoud van Zuid-Amerika. Dit alles vertelt met veel humor, een zuchtje historisch besef, wat Bijbelkennis en veel liefde, voor elkaar en voor het verhaal.

Met dit derde deel heeft Van de Lisdonk echt een rond verhaal neergezet, het is, mijns inziens, heel goed te lezen als apart verhaal en krijgt meer diepgang als de eerdere twee delen al gelezen zijn. Vooral Laura maakt een mooie ontwikkeling door in dit verhaal, waarin ze steeds meer begrip krijgt voor de Amazones. Ze is het eens met hun doel een wereld waarin mannen en vrouwen samen leven, maar niet met de middelen, zeker niet als het ten koste gaat van haarzelf.

Een groot applaus voor Van de Lisdonk voor het zo snel schrijven van dit derde deel, we konden er echt niet langer op wachten en toch ook nog een kritiekpuntje. De drie ruggen naast elkaar staan niet mooi in de kast, te veel verschil in opmaak en kleur. Grappig daaraan is wel dat Lubach het vierde deel in de serie geschreven lijkt te hebben. Gelukkig gaat het uiteindelijk om de inhoud en een boek met zo veel vaart, zo veel spanning en zo’n goed onderliggend ideologisch verhaal kan niet anders dan vijf sterren krijgen.