Philippe Claudel – Het verslag van Brodeck

Waarom anders zijn er voor zorgt dat je nooit helemaal veilig bent

Brodeck is anders. Op een dag wordt hij gevonden door Fédorine, een klein kind in een brandend dorp. Ze neemt hem mee op haar wagen en leert hem de oudste taal van de wereld. Ze reizen door een landschap dat waarschijnlijk ergens op de grens van Frankrijk en Duitsland ligt. Ze komen aan in een dorp waar ze zeer gastvrij welkom worden geheten. Ze krijgen een verlaten berghut om te wonen en Brodeck groeit op in het dorp.

Hij is anders. Hij is slim en de notabelen van het dorp besluiten hem naar de grote stad in het buurland te sturen, met het geld dat het dorp voor hem inzamelt studeert hij in de grote stad. Op een dag ontmoet hij Emélia, de liefde van zijn leven. Als vreemden niet meer welkom zijn in de grote stad vertrekken ze terug naar het dorp. Daar wordt hij ambtenaar.

Claudel laat zien dat anders zijn altijd maar tot op zekere hoogte wordt getolereerd. Anders zijn laat mensen zien dat ze tekortkomingen hebben en roept angst en woede op. Als de Anderer naar het dorp komt is dat het begin van het einde van het decorum. Brodeck krijgt de opdracht om het verslag te schrijven over de Ereigniës (de gebeurtenis) met de Anderer. Dit dwingt hem om opnieuw naar zijn eigen geschiedenis te kijken en die schrijft hij in het geheim mee. Dat is het verslag van Brodeck.

Al zeker vijf jaar staat dit boek in onze boekenkast, volgens mijn man een vijf-sterren boek. Ik was al een keer begonnen, maar kwam er niet doorheen. Te veel Claudel achter elkaar gelezen was mijn diagnose. Maar ook de taal in dit boek stond me tegen. Ook nu vond ik het wel wat veel met de ‘vreemde’ woorden (bijvoorbeeld: Ereigniës, Frëmder, Anderer, Gekamdörhir) die Claudel gebruikt. Maar die taal is nodig om de omgeving van het verhaal vorm te geven. De taal die zoveel meer lijkt op de taal van het buurland, dan de taal van hun eigen land.

Claudel laat zien wat het betekent om anders te zijn. Dat je nooit helemaal veilig bent. Zodra er een gezamenlijke vijand opduikt trekt men naar elkaar toe en zoekt men iemand om op te offeren. Dat doet hij in zijn eigen magnifieke stijl, korte zinnen, scherp, mistroostig, unheimisch.. Doordat het een universeel verhaal is, niet duidelijk waar het zich afspeelt, er wordt nooit letterlijk uitgesproken wie de vijand is, past het ook erg goed bij de huidige tijd. Een tijd waarin vluchtelingen binnen komen en we moeten bedenken hoe groot onze menselijkheid is. Ik ben zo blij dat ik dit boek gelezen heb en dat ik heb doorgezet, want het vertelt een verhaal dat we allemaal zouden moeten kennen. Het blijft in je hoofd zitten. Daarom, na lang twijfelen, toch vijf sterren.

Nog één tip: lees niet de eerste bladzijde met de ‘achterflap’ van het boek, maar lees het verhaal en laat je overrompelen. 

Charlotte de Monchy – Eens gegeven

Eens gegeven, altijd gegeven?

Feline werkte als taxateur bij het Amsterdamsche Veiling, maar het zit haar niet mee, het zoontje van de baas krijgt alle klussen en zij mag de klusjes opknappen. Zo moet ze in een sneeuwstorm een cadeautje ophalen voor de vrouw van de baas. Strontvervelend. Totdat ze de verkoper van het cadeautje ziet. Teun is een bankier uit Londen en valt als een blok voor Feline, na een heerlijke nacht vertrekt ze met een lelijk schilderij in haar auto weer terug naar Amsterdam. Terug naar het vervallen hotel waar ze antikraak woont.

Bij toeval ontdekt ze dat het lelijke schilderijtje iets veel waardevollers bevat en haar collega haalt haar over om het te verkopen. Ze weet dat het niet goed is, maar dit is de kans om het hotel op te knappen en haar huisgenoten, die meer dan familie zijn voor haar, bij elkaar te houden. Teun ziet ze toch niet meer, denkt ze, totdat ze een klus bij een bank aangeboden krijgt…. Maar is eens gegeven, altijd gegeven?

Toen ‘Eens gegeven’ op mijn deurmat viel moest ik wel even lachten. Een grote sticker op de voorkant ‘100% NL feelgood’. Volgens de achterflap woont ze op Bali, dus dat is wel een statement om te maken 😉. Gelukkig is het een heerlijk boek om te lezen dat zich, inderdaad, helemaal in Nederland afspeelt. De Monchy geeft je het gevoel dat je bij Feline in huis woont, je leert haar huisgenoten, Evi, Bruno en het echtpaar op leeftijd Agatha en Henri goed kennen en leeft met ze mee. Bruno weet niet wat hij wil met zijn leven nu hij zijn derde studie heeft afgerond, Evi is gedumpt door haar grote liefde en kan nu niet op wereldreis en Feline zit met een baar waar ze niet blij mee wordt. Heerlijke, herkenbare dillema’s. Wat wil ik nou echt in het leven?

Binnen het feelgood genre is dit een goed boek. Het is lekker geschreven, leest goed door en heeft voldoende spanning. Wel jammer is dat zowel Evi als Feline tussen twee mannen moet kiezen en dat voor de één vanaf het begin en voor de ander al vrij snel duidelijk wordt wie de juiste keuze is. Toch maakt dat het lezen niet minder leuk en het is heel fijn dat ze voor de leukste afvaller ook nog een mooi plekje in het boek weet te vinden. Welverdiend, drie sterren.